De Geschiedenis van de Zwemsport in Oisterwijk vóór OZC‘57
We moeten terug tot in de jaren 20 om de oorsprong van de georganiseerde zwemsport in Oisterwijk te vinden. In 1929 besluiten een aantal zwemverenigingen in Brabant om samen te gaan werken. Acht zwemverenigingen zijn dan al meer of minder lange tijd actief. Één ervan is de Oisterwijkse Bad- en Zwemvereniging O.B.Z.V. Deze zwemvereniging was thuis in het “Staalbergven”. Het duurt tot 1932 voor het samenwerkingsverband vorm heeft in de Noord Brabantse Zwembond. Naast de O.B.Z.V. zijn nog drie verenigingen vanaf 1929 lid van de NBZB. In 1934 zijn dat er al 16!Één van de afgevaardigden van de O.B.Z.V. die zich beijveren voor samenwerking is Mej. M. Hellinghuizen, die ook de eerste secretaresse van de NBZB wordt. Later, in 1957, staat zij ook weer aan de wieg van de huidige zwemclub OZC’57.In 1931 sluit de NBZB aan bij de Nederlandse Zwembond, die in 1933 Koninklijk wordt. Hoe één en ander precies is gelopen is niet bekend, maar in 1934 gaat de O.B.Z.V. over in een zwemvereniging Wargo! In 1936 wordt de naam weer veranderd in “ZPC Het Staalbergven”. Dan komt de oorlog. “ZPC Het Staalbergven” overleeft hem niet. In 1945 gaat zij ter ziele, gelijk met de afdeling zwemmen van de RK Sportvereniging Taxandria uit Oisterwijk, die ook sinds een jaar lid was van de NBZB, de latere Kring Noord Brabant van de KNZB. Het duurt dan tot 1957 voor een aantal enthousiastelingen besluiten om weer een zwemvereniging op te richten in Oisterwijk. Het OZC tijdperk is aangebroken!
OZC’57 door deze 50 Jaren Heen (1957-1982)
Op de plaats waar nu de Nederlandse Middenstandsbank staat, midden in Oisterwijk, stond Hotel “De Nerlander” en in het gezellige zaaltje van dit hotel, werd op 20 juni 1957 de oprichtingsvergadering van OZC’57 gehouden. Het was op een donderdagavond. De heer D. van Opstal presideerde de vergadering die door 17 enthousiaste zwemmers en zwemsters werd bijgewoond. Tot voorzitter werd benoemd de heer van Opstal, de andere functies kregen de heren L. Merkelbach en B. Bouwman respectievelijk als secretaris en penningmester. Mevrouw Visser-Hellinghuyzen stelde zich op verzoek als trainster beschikbaar evenals de chefbadmeester de heer Verhoeven. OZC’57 vond zelfs in haar korte bestaanstijd al de moed om een wedstrijd te organiseren tegen Triton uit Boxtel, welke met gering verschil door Triton gewonnen werd, mede door betere prestaties van hun dames. Het poloteam slaagde erin gelijk te spelen: 2-2. De arme jongens kwamen er als ijsberen uit en men moest hen een kop koffie geven om op verhaal te komen. Toen het badseizoen gesloten werd gingen de OZC-ers zwemmen in Tilburg op zaterdagavond, tot meerder glorie van hun prestaties want zij slaagden erin tegen R.E.S. gelijk te spelen. En het tweede team wist zowaar nog met 6-0 te winnen van T.R.B., OZC ’57 kreeg naam in de zwemwereld. Ja, de mannen en vrouw van het eerste uur, zoals men dat dan zegt. Er is toch wel het een en ander gebeurd in deze 50 jaren in onze club. Heel enthousiast begonnen, met uiteraard het waterpolokampioenschap van de Kring Brabant in 1959 als hoogtepunt; in 1961 wonnen we die weer. Dit betekende promotie naar de 4de klasse KNZB waar we ons om financiële redenen, voor het seizoen 1961 weer uit moesten terugtrekken. Maar in 1962 zaten we er weer in. Dan volgt een periode waarin het niet zo goed gaat met de club. In 1969 weten een aantal heren de club van een wisse dood te redden. Wat was er gebeurd? Door verhuizingen, militaire dienst, studies en uittreden uit het bestuur van bepaalde drijvende krachten was de zwemclub in de jaren ’64 en ’65 gereduceerd tot 11 leden en draaide eigenlijk nog maar het eerste waterpoloteam van de heren, wat min of meer tot een vriendenclubje was uitgegroeid. Uit dienst komende in 1965 hebben ze met vereende krachten geprobeerd de club weer nieuw leden in te blazen. Het nieuwe verwarmde bassin van “Het Staalbergven”, dat in 1969 gereed kwam, vormde een ideale accommodatie voor OZC‘57. In hetzelfde jaar is werd er weer deelgenomen aan een vierkamp. Het waterpolo kwam ook weer tot leven, getuige de finaleplaats voor de Brabantse Beker. Ja, het ging weer bergopwaarts met de club, het ledenaantal was inmiddels rond de 60 en in de zomer van 1970 gingen we naar de 90 leden. Het eerste clubblad kwam van de pers in april 1971, nog naamloos. Het volgende nummer heette “de Start”, maar al na een paar nummers ontstond “de Plons’, die uitgroeide tot het huidige clubblad. OZC’57 “Nieuwe Stijl” was van start, zoals dat in de aankondigingsbrief stond vermeld. Vanaf 1970 ging het uitstekend met OZC’57. Het ledenaantal bleef stijgen. In 1970 werd van de directie van Huize Assisië in Udenhout toestemming verkregen om op zaterdagmiddag in het patiëntenbad te trainen. Zaterdag 7 november 1970 is het dan zover dat OZC’57 start met de wintertrainingen. Hoogtepunt in het bestaan van OZC’57 is ongetwijfeld de opening van het overdekte zwembad “De Leye” op 1 november 1975. We hoeven niet meer naar Udenhout en kunnen het hele jaar door trainen. Naast recreatief en wedstrijdzwemmen, waterpolo en diplomaopleidingen worden experimentele afdelingen snorkelduiken en schoonspringen opgezet. Vooral de eerste heeft een paar jaar leuk gedraaid maar voor beide afdelingen bleek het niet mogelijk ze voort te zetten. Sinds de opening van het overdekte bad is het leden aantal verdubbeld, zodat we op dat moment 400 leden tellen.
OZC’57 in de jaren 1982 tot en met 1992
Na enkele goede jaren dient zich in 1985 een ledenverlies aan. Een aantal poloërs zegt het lidmaatschap op. De vereniging staat op de rand van failliet en door allerlei onpopulaire maatregelen probeert het bestuur dit te voorkomen. In 1986 neemt Dhr. Kevenaar afscheid na een lange staat van dienst en wordt opgevolgd door Dhr. de Beer en Dhr. Dumont. De waterpoloafdeling brokkelt verder af. Zij krijgen te maken met een forse contributieverhoging en om financiële redenen moeten zij zich terugtrekken uit de competitie. Door allerlei omstandigheden raakt deze afdeling verder in verval en vanaf juni 1988 leidt de afdeling waterpolo, die in 1965 ervoor zorgde dat OZC’57 bleef bestaan, een slapend bestaan. Er ontstaat bestuurlijke onrust. En het ledenbestand is dalende. In februari 1988 stapt het dagelijkse bestuur abrupt op. Dhr. de Boer spant zich in, samen met de nog zittende bestuursleden om OZC’57. te behouden. In maart 1988 komt een extra algemene ledenvergadering bijeen om een nieuw bestuur te kiezen. Het ledenbestand blijft in de dan volgende jaren schommelen tussen de 250 en 300. Maar stug volhouden zet zoden aan de dijk. De wedstrijdgroep, teruggelopen tot 20 leden verdubbelt zich en promoveert in juni 1991 onder leiding van hun nieuwe trainer Dhr. de Graaf naar een hogere afdeling. Ook bij de recreatieven en trimmers komt er een flink aantal leden bij, zodat we het jaar 1992 waren ingegaan met een aantal van 310 leden.
OZC’57 vanaf 1992
In de zomer van 1998 werd “De Leye” verbouwd en moesten wij uitwijken naar een alternatieve training. Die werd gehouden op de sintelbaan. Echter bleek toen snel dat zwemmen wel iets heel anders was dan hardlopen en zijn wij toen veel leden kwijt geraakt, omdat er niet gedaan kon worden wat wij allemaal zo graag doen/deden. 20 november 1998 werd “De Leye” heropend met een gerenoveerd 25-meter bad en kikkerbadje en een heel nieuw doelgroepenbad met beweegbare bodem. De kantine zoals wij die vroeger kenden was verdwenen en kwam in beheer van de gemeente. Dit betekende voor onze poloërs dat er voortaan gebruik van kon worden gemaakt en niet dat het dicht was tijdens de wedstrijden zoals het voor de verbouwing was. Ook was dit het jaar waarin Dhr. van der Zanden aftreed als voorzitter van de afdeling Startnummers. De afdeling was onder leiding van hem uit het sluik gekropen waarin het een aantal jaren had gezeten na de overstap van vele startnummers naar de afdeling Waterpolo. Zijn kinderen bleken van uitzonderlijke klasse en konden niet meer verder groeien bij OZC’57 en stapte over naar Zwemvereniging PSV en dat bleek een goede keuze. Beide acteren zijn nu op Nederlands en Europees niveau. Mike zelfs op Olympisch niveau! In 1998 werd ook voor het eerst de Schoolzwemkampioenschappen georganiseerd. Aan dit jaarlijks terug kerend evenement doen vele scholen mee en er wordt altijd met man en macht gestreden voor de wisselbokaal.
In 2006 is er een einde gekomen aan jaren lang Kunstzwemmen. In plaats van Kunstzwemmen bieden wij de kinderen een nieuwe tak van zwemmen aan namelijk Minipolo. Deze groep zit vanaf het begin eigenlijk al meteen bomvol, waardoor er zelfs een extra trainer wordt aangesteld om alles in goede banen te kunnen laten verlopen. De bedoeling van deze afdeling is om kinderen bekend te maken met Waterpolo, waardoor ze later kunnen doorstromen naar de afdeling Waterpolo. De winnaar van het schoolzwemtoernooi mag dit jaar strijden voor de titel Brabants Kampioen. Brabant is door de KNZB uitgekozen als proef provincie om een kampioenschap te organiseren.